υπόφαση

η / ὑπόφασις, -άσεως, ΝΑ [ὑποφαίνω]

νεοελλ.

ιατρ. παθολογική κατάσταση τών οφθαλμών, με μισόκλειστα βλέφαρα ώστε να φαίνεται μέρος μόνο τού βολβού

αρχ.

1. το να είναι τα μάτια μισάνοιχτα κατά τη διάρκεια τού ύπνου, το να λαγοκοιμάται κανείς

2. το να μισοφαίνονται τα πράγματα, γιατί βρίσκονται χαμηλά στο οπτικό πεδίο.